Depresja jest jedną z najbardziej podstępnych chorób. Przez wiele lat może pozostawać niewykryta lub być utożsamiana z tymczasowym pogorszeniem samopoczucia. Często jest bagatelizowana, co może mieć niebezpieczne konsekwencje dla zdrowia bądź życia chorego. W jaki sposób należy pomóc bliskim z depresją? Na czym warto się skoncentrować, a czego trzeba unikać?
Wspieraj w każdy możliwy sposób
Wsparcie chorego na depresję może przybierać rozmaite formy – począwszy od zrobienia zakupów, przez rozmowę, a skończywszy po prostu na spotkaniu i zagwarantowania pacjentowi poczucia bliskości. W depresji często pojawiają się problemy z dokładnym określeniem własnych potrzeb, co wynika z obniżonego nastroju i postrzegania rzeczywistości w niekorzystnych barwach. Dobrą formą wsparcia będzie podjęcie prób przekonania do rozpoczęcia psychoterapii oraz pomoc w znalezieniu odpowiedniego specjalisty. Warto jednak pamiętać, aby mierzyć siły na zamiary i nigdy nie stawiać się w roli psychologa! Najlepiej zawsze zapytać bliskiego o oczekiwania w tym momencie.
Okaż zrozumienie
Osoby z depresją i innymi chorobami dotyczącymi emocji często przejawiają impulsywne zachowanie. Depresja może prowadzić do agresji, drażliwości, niespodziewanych wybuchów płaczu lub złości, czy nieustannego postrzegania rzeczywistości w czarnych barwach. Niemniej jednak zawsze należy pamiętać, że taki stan jest wynikiem choroby. Czasami można zostać obrażonym zupełnie za nic, w innych przypadkach będzie się świadkiem prawdziwej histerii – nigdy nie można jednak zwrócić się przeciwko choremu i bagatelizować jego aktualnego samopoczucia. Zrozumienie odgrywa kluczową rolę w procesie terapeutycznym i choć często jest bardzo ciężko, to zawsze należy mieć nadzieję i okazywać zrozumienie drugiej osobie.
Cierpliwość i dyspozycyjność
Leczenie depresji jest długie oraz pełne wzlotów i upadków. Opiekunowie i najbliżsi osób cierpiących na depresję zostają wystawieni na prawdziwą próbę własnej cierpliwości, bo frustrujące i niecodzienne zachowanie chorego może okazać się demotywujące do dalszej pomocy. Jednak nie należy rezygnować – prędzej czy później pojawią się pierwsze pozytywne efekty. Równie istotną kwestią jest dyspozycyjność w kwestii rozmowy czy wspólnego spędzania czasu. Niemniej, nie można zapominać, że problemy chorego nie mogą doprowadzić do zaniedbania własnego życia. Znalezienie optymalnego balansu jest tutaj kluczowe.
Lepsze jest wrogiem dobrego
Nadgorliwość nie jest dobrym rozwiązaniem. Zbyt duży nacisk na osobę z depresją może doprowadzić do zupełnie odwrotnego rezultatu i pogorszyć jej stan. Nieustanne powtarzanie o konieczności psychoterapii i stosowania leków czy usilne próby aktywizacji chorego do sportu lub spotkań towarzyskich nie przyniosą niczego dobrego. Znacznie częściej nastrój osoby z depresją ulega pogorszeniu wskutek rozdrażnienia. Należy więc zachować zdrowy umiar i stopniowo oddziaływać na różne sfery jego życia.
Co może wydawać się dziwne, ale ta zasada tyczy się także kwestii związanych z pracą czy…rzucenia nałogów. Nie można zapominać, że kluczem skutecznego pokonania depresji jest wyzwolenie w chorym impulsu do samodzielnego podejmowania decyzji i rozpoczęcia walki o własne zdrowie. Rola bliskich powinna być ograniczona do silnego wsparcia, a nie wyręczania lub odgrywania roli sędziego oceniającego postępowanie czy sumienia przypominającego, co jest dla niego najlepsze. Rodzina, przyjaciele, partnerzy mają być drogowskazami, aby dotrzeć do właściwego celu.
Bibliografia:
- https://forumprzeciwdepresji.pl/moj-bliski-ma-depresje
- https://forumprzeciwdepresji.pl/depresja/o-chorobie/moj-bliski-ma-depresje
